بیدکردوییه

                      بوی علف های بیابان، کاکوتی،

                     غرش ابر بهاری رعد و برق،

شرشر ناودون ز بام پستوان،

چکمه های گالش و بیلی بلند

دست آن بابای پیر روستا،

    می کشاند آب باران توی جوی،

تا رساند آب را در کشتزار،

    آب مفت بی تکلف، بی بدیل،

    تا نماید روح گندمزار را شاداب...

چیر چیر گنجشککان پیش از بهار،

 هر یکی در گوشه ای دنبال جفت،

     لانه ای سازد برای زندگی،

                           آشیان عشق و آزادی و عشق،

                                         بر بلندای خیال آسمان...